ꦱꦼꦫꦠ꧀ꦮꦸꦭꦁꦫꦺꦃ - ꦩꦸꦗꦶꦭ꧀ | Serat Wulang Reh - Mijil
꧁ꦩꦶꦗꦶꦭ꧀꧂
Mijil
꧇꧑꧇
1
ꦥꦺꦴꦩꦏꦏꦶꦥꦝꦢꦶꦥꦸꦤ꧀ꦌꦭꦶꦁ
Poma kaki padha dipun eling
ꦅꦁꦥꦶꦠꦸꦠꦸꦫꦶꦔꦺꦴꦁ
Ing pituturingong
ꦱꦶꦫꦈꦒꦱꦠꦿꦶꦪꦄꦫꦤꦺ
Sira uga satriya arane
ꦏꦸꦢꦸꦄꦤ꧀ꦠꦼꦁꦗꦠ꧀ꦩꦶꦏꦅꦁꦧꦸꦢꦶ
Kudu anteng jatmika ing budi
ꦫꦸꦫꦸꦃꦱꦂꦠꦮꦱꦶꦱ꧀
Ruruh sarta wasis
ꦱꦩꦸꦧꦫꦔꦶꦥꦸꦤ꧀
Samubarangipun
꧇꧒꧇
2
ꦭꦤ꧀ꦤꦺꦤ꧀ꦤꦺꦢꦾꦥꦿꦮꦶꦫꦅꦁꦧꦠꦶꦤ꧀
Lan den nedya prawira ing batin
ꦤꦔꦶꦁꦄꦗꦏꦠꦺꦴꦤ꧀
Nanging aja katon
ꦱꦱꦧꦤꦪꦺꦤ꧀ꦢꦸꦫꦸꦁꦩꦔ꧀ꦱꦤꦺ
Sasabana yen durung mangsane
ꦏꦼꦏꦼꦤ꧀ꦢꦼꦭꦼꦤ꧀ꦄꦗꦮꦤꦶꦩꦶꦔ꧀ꦏꦶꦱ꧀
Kekendelen aja wani mingkis
ꦮꦶꦮꦺꦏꦅꦁꦧꦠꦶꦤ꧀
Wiweka ing batin
ꦢꦺꦤ꧀ꦱꦩꦂꦢꦺꦤ꧀ꦱꦼꦩꦸ
Den samar den semu
꧇꧓꧇
3
ꦭꦤ꧀ꦢꦺꦤ꧀ꦱꦩꦶꦩꦤ꧀ꦠꦼꦧ꧀ꦩꦫꦶꦁꦧꦼꦕꦶꦏ꧀
Lan den sami manteb maring becik
ꦭꦃꦠꦮꦼꦏꦱꦶꦔꦺꦴꦁ
Lah ta wekasingong
ꦄꦗꦏꦸꦫꦁꦅꦪꦥꦿꦪꦶꦠ꧀ꦤꦤꦺ
Aja kurang iya prayitnane
ꦪꦺꦤ꧀ꦮꦸꦱ꧀ꦠꦶꦤꦶꦠꦃꦩꦫꦶꦁꦲꦾꦁꦮꦶꦢꦶ
Yen wus tinitah maring Hyang Widi
ꦅꦁꦧꦢꦤ꧀ꦥꦸꦤꦶꦏꦶ
Ing badan puniki
ꦮꦸꦱ꧀ꦥꦥꦚ꧀ꦕꦺꦤꦶꦥꦸꦤ꧀
Wus papancenipun
꧇꧔꧇
4
ꦄꦤꦮꦺꦴꦁꦤꦫꦶꦩꦮꦶꦱ꧀ꦠꦶꦠꦲꦶꦁ
Ana wong narima wis titahing
ꦲꦾꦁꦥꦤ꧀ꦢꦢꦶꦄꦮꦺꦴꦤ꧀
Hyang pan dadi awon
ꦭꦤ꧀ꦄꦤꦮꦺꦴꦁꦠꦤ꧀ꦤꦿꦶꦩꦠꦶꦠꦲꦺ
Lan ana wong tan nrima titahe
ꦅꦁꦮꦼꦏꦱꦤ꧀ꦅꦏꦸꦢꦢꦶꦧꦼꦕꦶꦏ꧀
Ing wekasan iku dadi becik
ꦏꦮꦿꦸꦲꦤꦈꦒꦶ
Kawruhana ugi
ꦄꦗꦱꦭꦁꦱꦸꦫꦸꦥ꧀
Aja salang surup
꧇꧕꧇
5
ꦪꦺꦤ꧀ꦮꦺꦴꦁꦧꦺꦴꦝꦺꦴꦏꦁꦪꦤ꧀ꦤꦺꦢꦾꦈꦒꦶ
Yen wong bodho kang yan nedya ugi
ꦠꦠꦏꦺꦴꦤ꧀ꦠꦶꦠꦶꦫꦺꦴꦤ꧀
Tatakon titiron
ꦄꦤꦫꦶꦩꦅꦁꦠꦶꦠꦃꦧꦺꦴꦝꦺꦴꦤꦺ
Anarima ing titah bodhone
ꦅꦏꦸꦮꦺꦴꦁꦤꦫꦶꦩꦎꦫꦧꦼꦕꦶꦏ꧀
Iku wong narima ora becik
ꦢꦺꦤꦺꦅꦔ꧀ꦏꦁꦧꦼꦮꦶꦏ꧀
Dene ingkang becik
ꦮꦺꦴꦁꦤꦫꦶꦩꦅꦏꦸ
Wong narima iku
꧇꧖꧇
6
ꦏꦪꦈꦥꦩꦤꦺꦮꦺꦴꦁꦄꦔꦧ꧀ꦢꦶ
Kaya upamane wong angabdi
ꦄꦩꦒꦁꦱꦁꦏꦠꦺꦴꦁ
Amagang sang katong
ꦭꦮꦱ꧀ꦭꦮꦱ꧀ꦏꦠꦼꦏꦤ꧀ꦱꦼꦢꦾꦤꦺ
Lawas lawas katekan sedyane
ꦢꦢꦶꦩꦤ꧀ꦠꦿꦶꦈꦠꦮꦧꦸꦥꦠꦶ
Dadi mantri utawa bupati
ꦩꦶꦮꦃꦱꦭꦶꦪꦤꦶꦁ
Miwah saliyaning
ꦅꦁꦠꦾꦱꦺꦥꦤꦸꦗꦸ
Ing tyase panuju
꧇꧗꧇
7
ꦤꦸꦭꦶꦤꦫꦶꦩꦠꦼꦫꦸꦱ꧀ꦅꦁꦧꦠꦶꦤ꧀
Nuli narima terus ing batin
ꦠꦤ꧀ꦩꦼꦔꦺꦁꦅꦁꦏꦠꦺꦴꦁ
Tan mengeng ing katong
ꦭꦤ꧀ꦫꦸꦩꦔ꧀ꦱꦅꦁꦏꦤꦶꦏ꧀ꦩꦠꦤꦺ
Lan rumangsa ing kanikmatane
ꦱꦶꦲꦶꦁꦒꦸꦱ꧀ꦠꦶꦠꦺꦏꦺꦁꦄꦤꦏ꧀ꦫꦧꦶ
Sihing Gusti tekeng anak rabi
ꦮꦺꦴꦁꦤꦫꦶꦩꦧꦼꦕꦶꦏ꧀
Wong narima becik
ꦏꦁꦩꦔ꧀ꦏꦺꦴꦤꦺꦴꦅꦏꦸ
Kang mangkono iku
꧇꧘꧇
8
ꦤꦔꦶꦁꦄꦫꦁꦅꦁꦩꦔ꧀ꦱꦱꦩꦔ꧀ꦏꦶꦤ꧀
Nanging arang ing mangsa samangkin
ꦏꦁꦏꦪꦩꦔꦲꦏꦺꦴꦤꦺꦴ
Kang kaya mangkono
ꦏꦁꦮꦶꦱ꧀ꦏꦥꦿꦃꦅꦪꦱꦭꦮꦱꦺ
Kang wis kaprah iya salawase
ꦪꦺꦤ꧀ꦮꦶꦱ꧀ꦄꦤꦭꦶꦔ꧀ꦒꦶꦲꦺꦱꦛꦶꦛꦶꦏ꧀
Yen wis ana linggihe sathithik
ꦄꦥꦤꦸꦭꦶꦭꦭꦶ
Apan nuli lali
ꦅꦁꦮꦶꦮꦶꦠꦤꦶꦥꦸꦤ꧀
Ing wiwitanipun
꧇꧙꧇
9
ꦥꦔꦿꦱꦤꦺꦢꦸꦮꦺꦏꦺꦥꦿꦶꦧꦢꦶ
Pangrasane duweke pribadi
ꦱꦧꦫꦁꦏꦁꦏꦔ꧀ꦒꦺꦴ
Sabarang kang kanggo
ꦤꦺꦴꦫꦌꦔꦼꦠꦶꦁꦩꦸꦭꦩꦸꦭꦤꦺ
Nora enget ing mula mulane
ꦄꦮꦶꦠꦶꦁꦱꦸꦒꦶꦃꦱꦔ꧀ꦏꦤꦶꦁꦩꦸꦏ꧀ꦠꦶ
Awiting sugih sangkaning mukti
ꦥꦤꦿꦶꦩꦤꦶꦁꦄꦠꦶ
Panrimaning ati
ꦏꦪꦔ꧀ꦒꦺꦴꦤꦺꦤꦼꦩꦸ
Kaya nggone nemu
꧇꧑꧐꧇
10
ꦠꦤ꧀ꦫꦸꦩꦔ꧀ꦱꦩꦸꦫꦲꦶꦁꦲꦾꦁꦮꦶꦢꦶ
Tan rumangsa murahing Hyang Widi
ꦗꦭꦫꦤ꧀ꦱꦁꦏꦠꦺꦴꦁ
Jalaran sang katong
ꦅꦁꦗꦩꦤ꧀ꦩꦼꦔ꧀ꦏꦺꦴꦅꦪꦩꦸꦭꦤꦺ
Ing jaman mengko iya mulane
ꦄꦫꦁꦠꦸꦫꦸꦤ꧀ꦮꦺꦴꦁꦭꦸꦩꦏꦾꦺꦁꦏꦂꦢꦶ
Arang turun wong lumakyeng kardi
ꦠꦾꦱꦺꦠꦤ꧀ꦱꦫꦶꦫꦶꦃ
Tyase tan saririh
ꦏꦱꦸꦱꦸꦅꦁꦄꦔ꧀ꦏꦸꦃ
Kasusu ing angkuh
꧇꧑꧑꧇
11
ꦄꦫꦁꦏꦁꦱꦼꦠꦾꦄꦩꦊꦱꦶꦁꦱꦶꦃ
Arang kang setya amales ing sih
ꦅꦁꦒꦸꦱ꧀ꦠꦶꦱꦁꦏꦠꦺꦴꦁ
Ing Gusti sang katong
ꦭꦮꦤ꧀ꦏꦧꦺꦃꦅꦏꦸꦧꦠꦶꦤꦺ
Lawan kabeh iku ing batine
ꦪꦤꦤꦺꦢꦾꦤꦫꦶꦩꦅꦁꦮꦶꦢꦶ
Yan anedya narima ing Widi
ꦥꦤꦶꦏꦸꦮꦺꦴꦁꦏꦁꦮꦿꦶꦤ꧀
Pan iku wong kang wrin
ꦅꦁꦤꦶꦏ꧀ꦩꦠ꧀ꦫꦤꦶꦥꦸꦤ꧀
Ing nikmat ranipun
꧇꧑꧒꧇
12
ꦮꦺꦴꦁꦏꦁꦠꦤ꧀ꦤꦫꦶꦩꦢꦢꦶꦧꦼꦕꦶꦏ꧀
Wong kang tan narima dadi becik
ꦠꦶꦠꦲꦶꦁꦲꦾꦁꦩꦤꦺꦴꦤ꧀
Titahing Hyang Manon
ꦭꦃꦅꦏꦶꦅꦪꦏꦶꦠꦫꦸꦥꦤꦺ
Lah iki iya kita rupane
ꦏꦪꦮꦺꦴꦁꦏꦁꦄꦔꦸꦥꦪꦔꦺꦭ꧀ꦩꦶ
Kaya wong kang angupaya ngelmi
ꦭꦤ꧀ꦮꦺꦴꦁꦱꦼꦢꦾꦈꦒꦶ
Lan wong sedya ugi
ꦏꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦫꦤꦶꦏꦸ
Kapinteran iku
꧇꧑꧓꧇
13
ꦈꦮꦶꦱ꧀ꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦂꦤꦔꦶꦱꦶꦏꦸꦩꦏ꧀ꦱꦶꦃ
Uwis pinter nangis iku maksih
ꦔ꧀ꦒꦺꦴꦤꦶꦫꦔꦶꦥꦢꦺꦴꦱ꧀
Nggonira ngipados
ꦅꦔꦸꦤ꧀ꦝꦏꦺꦪꦏꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦫꦤꦺ
Ingundhake ya kapinterane
ꦈꦠꦮꦈꦔ꧀ꦒꦲꦶꦁꦏꦮꦿꦸꦃꦪꦺꦏ꧀ꦠꦶ
Utawa unggahing kawruh yekti
ꦢꦸꦫꦸꦁꦩꦉꦩ꧀ꦧꦠꦶꦤ꧀
Durung marem batin
ꦭꦩꦸꦤ꧀ꦢꦸꦫꦸꦁꦠꦸꦠꦸꦒ꧀
Lamun durung tutug
꧇꧑꧔꧇
14
ꦅꦁꦥꦔꦮꦿꦸꦃꦅꦔ꧀ꦏꦁꦢꦺꦤ꧀ꦱꦼꦤꦼꦔꦶ
Ing pangawruh ingkang den senengi
ꦏꦁꦮꦸꦱ꧀ꦱꦼꦩꦶꦁꦧꦠꦺꦴꦱ꧀
Kang wus sem ing batos
ꦩꦶꦮꦃꦅꦁꦏꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦫꦤ꧀ꦮꦸꦱ꧀ꦢꦺꦤꦺ
Miwah ing kapinteran wus dene
ꦅꦁꦱꦩꦸꦧꦫꦁꦥꦏꦂꦪꦤ꧀ꦈꦮꦶꦱ꧀
Ing samubarang pakaryan uwis
ꦤꦺꦴꦫꦔꦔ꧀ꦒꦺꦴꦭꦭꦶ
Nora nganggo lali
ꦏꦧꦺꦃꦮꦸꦱ꧀ꦏꦮꦼꦔ꧀ꦏꦸ
Kabeh wus kawengku
꧇꧑꧕꧇
15
ꦪꦺꦤ꧀ꦮꦺꦴꦁꦏꦁꦏꦸꦫꦁꦤꦫꦶꦩꦈꦒꦶ
Yen wong kang kurang narima ugi
ꦅꦏꦸꦭꦸꦮꦶꦃꦄꦤꦺꦴꦩ꧀
Iku luwih anom
ꦧꦫꦁꦒꦮꦺꦄꦗꦄꦒꦺꦄꦒꦺ
Barang gawe aja age age
ꦄꦔꦔ꧀ꦒꦺꦴꦮꦱꦧꦂꦭꦮꦤ꧀ꦫꦶꦫꦶꦃ
Anganggoa sabar lawan ririh
ꦢꦢꦶꦧꦫꦁꦏꦂꦢꦶ
Dadi barang kardi
ꦉꦱꦶꦏ꧀ꦠꦸꦂꦫꦲꦪꦸ
Resik tur rahayu
꧇꧑꧖꧇
16
ꦭꦤ꧀ꦩꦼꦤꦶꦔꦺꦧꦧꦺꦴꦢꦺꦤ꧀ꦥꦏꦺꦭꦶꦁ
Lan meninge babo den pakeling
ꦅꦁꦥꦶꦠꦸꦠꦸꦫꦶꦔꦺꦴꦁ
Ing pituturingong
ꦱꦶꦫꦈꦒꦥꦝꦔꦼꦩ꧀ꦥꦼꦏꦼꦩ꧀ꦥꦺꦏ꧀
Sira uga padha ngempek-empek
ꦅꦪꦩꦫꦁꦏꦁꦗꦸꦩꦼꦤꦼꦁꦄꦗꦶ
Iya marang kang jumeneng aji
ꦅꦁꦭꦻꦂꦧꦠꦶꦤ꧀
Ing lair lan batin
ꦢꦺꦤ꧀ꦔꦿꦱꦏꦮꦼꦔ꧀ꦏꦸ
Den ngrasa kawengku
꧇꧑꧗꧇
17
ꦏꦁꦗꦸꦩꦼꦤꦼꦁꦅꦏꦸꦏꦁꦩ꧀ꦧꦮꦤꦶ
Kang jumeneng iku kang mbawani
ꦮꦸꦱ꧀ꦏꦂꦱꦤꦶꦁꦩꦤꦺꦴꦤ꧀
Wus karsaning manon
ꦮꦗꦶꦧ꧀ꦥꦝꦮꦼꦢꦶꦭꦤ꧀ꦧꦼꦏ꧀ꦠꦶꦤꦺ
Wajib padha wedi lan bektine
ꦄꦗꦩꦩ꧀ꦥꦁꦥꦫꦺꦤ꧀ꦠꦲꦶꦁꦄꦗꦶ
Aja mampang parentahing aji
ꦤꦢꦾꦤ꧀ꦄꦤꦺꦴꦩ꧀ꦈꦒꦶ
Nadyan anom ugi
ꦭꦩꦸꦤ꧀ꦢꦢꦶꦫꦠꦸ
Lamun dadi ratu
꧇꧑꧘꧇
18
ꦤꦺꦴꦫꦏꦼꦤꦅꦪꦢꦺꦤ꧀ꦮꦻꦴꦤꦶ
Nora kena iya den waoni
ꦥꦫꦺꦤ꧀ꦠꦲꦶꦁꦏꦠꦺꦴꦁ
Parentahing katong
ꦝꦱꦂꦫꦠꦸꦧꦼꦤꦼꦂꦥꦫꦺꦤ꧀ꦠꦲꦺ
Dhasar ratu bener parentahe
ꦏꦪꦥꦿꦶꦪꦺꦔ꧀ꦒꦺꦴꦤꦶꦫꦱꦸꦩꦶꦔ꧀ꦏꦶꦂ
Kaya priye nggonira sumingkir
ꦪꦺꦤ꧀ꦠꦤ꧀ꦄꦔ꧀ꦭꦏꦺꦴꦤꦶ
Yen tan anglakoni
ꦥꦼꦱ꧀ꦛꦶꦠꦤ꧀ꦫꦲꦪꦸ
Pesthi tan rahayu
꧇꧑꧙꧇
19
ꦤꦔꦶꦁꦏꦥꦿꦲꦶꦁꦩꦔ꧀ꦱꦥꦸꦤꦶꦏꦶ
Nanging kaprahing mangsa puniki
ꦄꦔ꧀ꦒꦼꦥꦺꦄꦔꦽꦔ꧀ꦏꦺꦴꦃ
Anggepe angrengkoh
ꦠꦤ꧀ꦫꦸꦩꦔ꧀ꦱꦭꦩꦸꦤ꧀ꦔꦼꦩ꧀ꦥꦺꦏꦼꦩ꧀ꦥꦺꦏ꧀
Tan rumangsa lamun ngempek-empek
ꦅꦁꦧꦠꦶꦤꦺꦢꦠꦤ꧀ꦤꦺꦢꦾꦌꦭꦶꦁ
Ing batine datan nedya eling
ꦏꦩꦸꦏ꧀ꦠꦺꦤꦶꦅꦏꦶ
Kamukteni iki
ꦔꦼꦤ꧀ꦢꦶꦱꦔ꧀ꦏꦤꦶꦥꦸꦤ꧀
Ngendi sangkanipun
꧇꧒꧐꧇
20
ꦪꦺꦤ꧀ꦌꦭꦶꦔꦗꦭꦫꦤꦺꦩꦺꦏ꧀ꦠꦶ
Yen elinga jalarane mukti
ꦥꦼꦱ꧀ꦛꦶꦤꦺꦠꦤ꧀ꦔꦽꦔ꧀ꦏꦺꦴꦃ
Pesthine tan ngrengkoh
ꦱꦏꦶꦁꦧꦠꦶꦤ꧀ꦢꦸꦫꦸꦁꦔꦿꦱꦏꦏꦺ
Saking batin durung ngrasakake
ꦅꦁꦥꦶꦠꦸꦠꦸꦂꦅꦔ꧀ꦏꦁꦝꦶꦔꦶꦤ꧀ꦝꦶꦔꦶꦤ꧀
Ing pitutur ingkang dhingin-dhingin
ꦢꦱꦂꦠꦤ꧀ꦥꦿꦢꦸꦭꦶ
Dasar tan praduli
ꦮꦸꦫꦸꦏꦺꦮꦺꦴꦁꦱꦼꦥꦸꦃ
Wuruke wong sepuh
꧇꧒꧑꧇
21
ꦅꦁꦢꦢꦶꦤꦺꦧꦫꦁꦠꦶꦤ꧀ꦢꦏ꧀ꦅꦏꦶ
Ing dadine barang tindak iki
ꦄꦫꦁꦅꦔ꧀ꦏꦁꦠꦔ꧀ꦒꦺꦴꦤ꧀
Arang ingkang tanggon
ꦱꦏꦶꦁꦢꦸꦫꦸꦁꦄꦤꦭꦤ꧀ꦝꦼꦱꦤꦺ
Saking durung ana landhesane
ꦔꦔ꧀ꦒꦺꦴꦅꦁꦏꦂꦱꦤꦺꦥꦿꦶꦧꦢꦶ
Nganggo ing karsane pribadi
ꦔꦮꦒ꧀ꦧꦫꦁꦏꦂꦢꦶ
Ngawag barang kardi
ꦢꦢꦶꦠꦤ꧀ꦥꦝꦥꦸꦂ
Dadi tanpa dhapur
꧇꧒꧒꧇
22
ꦩꦸꦭꦤꦺꦠꦮꦼꦏꦱꦶꦔ꧀ꦱꦸꦤ꧀ꦅꦏꦶ
Mulane ta wekasingsun iki
ꦢꦺꦤ꧀ꦏꦼꦉꦥ꧀ꦠꦠꦏꦺꦴꦤ꧀
Den kerep tatakon
ꦄꦗꦅꦱꦶꦤ꧀ꦔꦠꦺꦴꦏ꧀ꦏꦼꦤ꧀ꦧꦺꦴꦝꦺꦴꦤꦺ
Aja isin ngatokken bodhone
ꦱꦏꦶꦁꦧꦺꦴꦝꦺꦴꦤꦺꦮꦶꦠꦶꦁꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦂꦏꦏꦁ
Saking bodhone witing pinter kaki
ꦩꦸꦁꦤꦧꦶꦏꦼꦏꦱꦶꦃ
Mung nabi kekasih
ꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦂꦭꦤ꧀ꦮꦶꦤꦸꦫꦸꦏ꧀
Pinter lan winuruk
꧇꧒꧓꧇
23
ꦱꦧꦢ꧀ꦏꦤꦺꦥꦤ꧀ꦠꦤ꧀ꦄꦤꦈꦒꦶ
Sabadkane pan tan ana ugi
ꦥꦶꦤ꧀ꦠꦼꦫꦺꦠꦠꦏꦺꦴꦤ꧀
Pintere tatakon
ꦩꦥꦤ꧀ꦭꦸꦩ꧀ꦫꦃꦅꦁꦮꦺꦴꦁꦈꦫꦶꦥ꧀ꦏꦶꦪꦺ
Mapan lumrah ing wong urip kiye
ꦩꦸꦭꦤꦺꦮꦺꦴꦁꦄꦤꦺꦴꦩ꧀ꦢꦺꦤ꧀ꦠꦧꦺꦫꦶ
Mulane wong anom den taberi
ꦄꦔꦸꦥꦪꦔꦺꦭ꧀ꦩꦶ
Angupaya ngelmi
ꦢꦢꦶꦪꦥꦶꦏꦸꦏꦸꦃ
Dadia pikukuh
꧇꧒꧔꧇
24
ꦅꦁꦢꦿꦶꦪꦤꦶꦫꦢꦢꦶꦠꦠꦭꦶ
Ing driyanira dadi tatali
ꦅꦁꦢꦾꦱ꧀ꦢꦶꦩꦺꦤ꧀ꦄꦢꦺꦴꦃ
Ing dyas dimen adoh
ꦱꦏꦺꦲꦶꦁꦄꦠꦶꦏꦁꦄꦭꦏꦶꦪꦺ
Sakehing ati kang ala kiye
ꦤꦢꦾꦤ꧀ꦭꦭꦶꦪꦥꦤ꧀ꦩꦸꦭꦶꦌꦭꦶꦁ
Nadyan lalia pan muli eling
ꦪꦺꦤ꧀ꦮꦺꦴꦁꦏꦁꦮꦸꦱ꧀ꦔꦺꦭ꧀ꦩꦸ
Yen wong kang wus ngelmu
ꦏꦁꦧꦔꦼꦠ꧀ꦠꦸꦮꦗꦸꦃ
Kang banget tuwajuh
꧇꧒꧕꧇
25
ꦏꦕꦺꦏ꧀ꦈꦒꦭꦤ꧀ꦏꦁꦠꦤ꧀ꦥꦔꦺꦭ꧀ꦩꦶ
Kacek uga lan kang tanpa ngelmi
ꦱꦧꦫꦁꦏꦁꦏꦻꦴꦠ꧀
Sabarang kang kaot
ꦢꦺꦤꦺꦔꦺꦭ꧀ꦩꦸꦅꦏꦸꦅꦔ꧀ꦏꦁꦏꦔ꧀ꦒꦺ
Dene ngelmu iku ingkang kangge
ꦱꦢꦶꦤꦤꦺꦒꦸꦫꦺꦴꦏ꧀ꦤꦺꦴꦏꦫꦶꦪꦶꦤ꧀
Sadinane gurokno kariyin
ꦥꦤ꧀ꦱꦉꦔꦠ꧀ꦈꦒꦶ
Pan sarengat ugi
ꦥꦫꦧꦺꦴꦠ꧀ꦏꦁꦥꦽꦭꦸ
Parabot kang perlu
꧇꧒꧖꧇
26
ꦔꦺꦭ꧀ꦩꦸꦱꦉꦔꦠ꧀ꦥꦸꦤꦶꦏꦸꦢꦢꦶ
Ngelmu sarengat puniku dadi
ꦮꦮꦝꦃꦏꦁꦪꦼꦏ꧀ꦠꦺꦴꦱ꧀
Wawadhah kang yektos
ꦏꦮꦿꦸꦃꦠꦼꦠꦼꦭꦸꦏꦮꦼꦔ꧀ꦏꦸꦏꦧꦺꦃ
Kawruh tetelu kawengku kabeh
ꦥꦤ꧀ꦱꦉꦔꦠ꧀ꦏꦔ꧀ꦒꦺꦴꦭꦻꦂꦧꦠꦶꦤ꧀
Pan sarengat kanggo lair batin
ꦩꦸꦭꦤꦺꦢꦺꦤ꧀ꦱꦩꦶ
Mulane den sami
ꦧꦿꦔ꧀ꦠꦴꦅꦁꦔꦺꦭ꧀ꦩꦸ
Brangtaa ing ngelmu
